ႏွင္းဆီအိပ္မက္: May 2010

ေကာင္းကင္ျပင္သည္ ျပာရာမွ ညိဳ ၊ ညိဳရာမွ မွဳိင္း ၊ မွိဳင္းရာမွ ေမွာင္လာသည္။

ေလအေ၀့တြင္ မိုးေငြ႕တို႕က ကလူသလို ျမွဴသလိုျပဳလာၾကသည္။

ခုနကပင္ ေနက်ဲက်ဲေတာက္ပူျပင္း ေနေသးသည္။ ဒီႏိုင္ငံမွာ မိုးဆိုသည္မွာ အခ်ိန္မေရြး ရြာႏိုင္ေသာအရာတစ္ခု။
မိုးဥတုဟု တစ္ခု သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိ။ အီေကြတာ ရာသီဥတု ပီပီ တစ္ေန႕ထည္း ေႏြ ေရာ မိုးပါ ခံစားႏိုင္ေသာေနရာ။ေဆာင္းဥတုဆိုသည္ေတာ့မရွိ။ ျမဴဆိုင္းေသာ မနက္ပိုင္းတို႕ကို မပိုင္ဆိုင္။

ေတြးေနတုန္းပင္ မိုးစက္ေတြခုန္ေပါက္က်လာၾကသည္။ တစ္ခဏအတြင္း ကတၱရာလမ္းမၾကီး၏ အနက္ေရာင္ က တစ္လက္လက္ထသြားသည္။ သစ္ပင္ေတြ ယိမ္းႏြဲ႕ခုန္ေပါက္ မိုးေရေတြေသာက္သံုး ေပ်ာ္တစ္ျပံဳးျပံဳးျဖစ္ေနၾကသည္။ ပူေလာင္အိုက္စပ္ေနတာေတြ ေက်ာက္စက္ေရနဲ႕ျဖန္းလိုက္သလို ျငိမ္းခ်မ္း ေအးျမ သြားရသည္။

မိုးနဲ႕အတူ လွ်ပ္စီးေတြကလည္း တစ္လက္လက္ ၊ မိုးျခိမ္းသံေတြက တစ္ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း ၊ မိုးၾကိဳးေတြကလဲ ပစ္ေနေသးသည္။ မိုးသည္းသည္းမွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတဲ့ ငယ္ဘ၀ေတြကို သတိရမိေတာ့သည္။

ယခု ေမလလယ္။ ဇြန္လဆန္းဆို ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့မည္။ လြယ္အိပ္ေလးလြယ္ ထီးေလးေဆာင္း မိုးစက္ေတြေအာက္မွာ ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မည္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ ငယ္ငယ္က ေပ်ာ္ခဲ့ရဖူးသည္။ေပ်ာ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။

တစ္ခါတစ္ေလ ကဆုန္လျပည့္က ရြာတဲ့မိုးက ဆက္သြားျပီး မိုးဦးက် ေစာတဲ့ ရာသီေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္။

ယခုေတာ့ ကဆုန္လျပည့္ကေတာင္ မိုးမရြာခဲ့ဟု ၾကားရသည္။တစ္ေနရာမရြာေပမယ့္ တစ္ေနရာေတာ့ရြာေနေပလိမ့္မည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။

ၾကားရေသာသတင္းမ်ားအရ အခုထိပင္ မိုးက တစ္ေပါက္မွမက်ေသး။ ေရေတြလဲခမ္းေျခာက္လို႕ ေသာက္သံုးေရပင္ အခက္ေတြ႕ေနရျပီဟုဆိုသည္။ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ တတ္ႏိုင္သမွ် လွဴဒါန္းေနၾကသည္မ်ားကိုလည္း ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ေတြ႕ေနရသလို ဒုကၡခံစားေနရသူတို႕အတြက္လည္း ၀မ္းနည္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မီးမလာ ေရပ်က္ အေနခက္လွေသာ ေႏြညမ်ားစြာကို ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည္။ ျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးသည္။ မီးလာမလား ေရတင္ရမလား ေစာင့္စားရင္းအိပ္ပ်က္ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ျဖစ္ရေသာ ေႏြမ်ားပင္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အဓိက လွ်ပ္စစ္္အင္အားက ေရအားလွ်ပ္စစ္။ ေႏြဆိုလွ်င္ ေရနည္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္မည္ မီးက အိမ္ရွိ လွ်ပ္စစ္ မီးေခ်ာင္းမ်ား ကြ်မ္း မကြ်မ္း လာစမ္းသည့္ သေဘာသာလာတတ္သည္။ ကန္ထရိုက္တိုက္မွာ ေနသူမို႕ ေရတင္ဖို႕ဆိုတာလဲ မီးလာမွ လုပ္လို႕ရသည့္အလုပ္တစ္လုပ္။ မီးလာေတာ့ လည္း ေရကမလာ။ ဒုကၡေတြ ၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားရသည္မွာလည္း ဒါေႏြရာသီဟဲ့ ဟု ကုိယ့္ကိုကိုယ္ သက္ေသျပသည္သည္ဟုပင္ ထင္မိသည္။

ဒါေၾကာင့္ ေႏြေရာက္မည္ကို ေၾကာက္မိသည္။ မိုးရာသီဆိုလွ်င္ ဒီ ဒုကၡမ်ားက အနည္းႏွင့္အမ်ားေတာ့ သက္သာေသးသည္သာ။

ယခုလည္း ကိုယ္ကသာ အေ၀းမွာမို႕ ဒီအရာေတြမခံစားရေပမယ့္ အပူဒဏ္ခံေနရရွာမယ့္ အေမ နဲ႕ အေဖကို သတိရသည္။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကို သတိရသည္။ သူတို႕ေတြကို အပူဒဏ္သက္သာေစခ်င္သည္။ မီးသာမွန္ရင္ ပန္ကာေတြ ၊ ေလေအးေပးစက္ေတြနဲ႕ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း ေနသာေအာင္ ျပဳျပင္ႏိုင္ၾကမည္။ ယခုေတာ့... ပူလ်င္ပူသည့္အတိုင္း ယပ္တစ္ျဖတ္ျဖတ္ခတ္ ေနရံုမွ တစ္ပါး အျခားမရွိ။ ညဆို ပူလုိ႕ အိပ္မွေပ်ာ္ၾကပါ့မလား ။ ေရမွ လံုေလာက္ပါ့မလား။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းထဲက အ၀ီစိတြင္းမွာမ်ား ေရသြားခပ္ေနၾကရမလား။ စဥ္းစားရင္း ရင္ေမာလာမိသည္။

မိုးတစ္ျဖိဳက္ ႏွစ္ျဖိဳက္ျဖစ္ျဖစ္ရြာေစခ်င္ပါသည္။ မိုးမ်ားရင္လဲ လမ္းေတြေရမတင္ ေအးေအးေဆးေဆး သြားလာလို႕ရေစခ်င္ပါသည္။

အရာရာ တိုးတက္ အဆင္ေျပေသာ အေ၀းေျမမွာေနဖုိ႕ထက္ ကုိယ့္ေျမကို တိုးတက္ အဆင္ေျပေစခ်င္သည္။

ဒါေတြက စိတ္ကူးယဥ္တာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးမွ မယဥ္ရင္ ပိုဆိုးမည္ထင္သည္။

သူလည္း ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ပဲနဲ႕ဟု အျပစ္တင္သူေတြလည္း ရွိမည္။မည္သို႕ဆုိေစ ကိုယ့္တြင္ စိတ္ကူးယဥ္ခြင့္ရွိသည္။ မည္မွ်ၾကီးက်ယ္ေသာအလုပ္ျဖစ္ေစ စိတ္ကူးယဥ္မွဳက စသည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
စိတ္ကူးတုိ႕သည္ တစ္ေန႕တြင္ အေကာင္အထည္ေပၚစျမဲျဖစ္သည္။ စိတ္မွ်မကူးလွ်င္မူ ဘာမွ်ျဖစ္လာမည္မထင္။

ယခုဒီမွာေတာ့ မိုးကရြာေနဆဲပင္။ တစ္ဖြဲဖြဲက်လိုက္ သည္းလာလိုက္။ လွ်ပ္စီးလက္လိုက္ မိုးျခိမ္းလိုက္။

ဧကရီ

မျပိဳခ်င္ေပမယ့္
ေလလြင့္ရေလတဲ့တိမ္အသြင္ႏွယ္

မလွမ္းခ်င္ေပမယ့္
သြားေနရတဲ့ေျခအစံုရယ္

မကုန္ခ်င္ေပမယ့္
ျပန္မရေတာ့တဲ့အခ်ိန္ေတြရယ္

မေတြးခ်င္ေပမယ့္
ေျပးျမင္ေနတဲ့ပံုရိပ္ေတြရယ္

ျပံဳးျပခဲ့ေပမယ့္
အရွံဳးမ်ားနဲ႕မဲ့ေနတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းတစ္စံုရယ္

မလြမ္းခ်င္ေပမယ့္
တမ္းတခ်င္ေနတဲ့ဲ့ရင္ခြင္ရယ္

မငိုခ်င္ေပမယ့္
စိုခ်င္ေနတဲ့မ်က္၀န္းရယ္

မခုန္ခ်င္ေပမယ့္
တုန္ရင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားရယ္

မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္
အခ်စ္ကုိတိုင္တည္

ေလေျပတစ္ေ၀ွ႕မွာ မိုးေငြ႕ေတြျပန္လာမယ္လို႕ ယံုခ်င္တယ္...။

ဧကရီ